زنده‌باد خاطره

بیش‌تراز یک‌سال است که ننوشته‌ام. آن روزها که دل و دماغی برای نوشتن نبود و حالاهم که دوباره قلم بر دست گرفته ام تا این کهنه یادگار را نگذارم بمیرد. نگذارم فرسوده شود. رشد دهم پرورش دهم. آن موقع از دل ایران می‌نوشتم و حالا سرنوشت مرا به سرزمین دیگری رهسپار کرده. سرزمینی دور از ایران‌ما. حالا باید از اینجا بنویسم. از روزهایی که اینجا می‌گذرند. مساله اینجا چیست؟ باید از خودم بنویسم. از خاطره ها ... باید خاطره ها را زنده نگداشت. باید داستان های جدید نوشت. این نوشته ها را باید از سر نوشت. نقطه سر خط.

امضا : و موج در فضا و زمان گسترده است...

مجتبا ۱۱ بهمن ۱۴۰۲